Перадумовы рэвалюцыі: эканамічна, палітична, сацыальныя. Рэвалюцыйныя падзеі лютага 1917 года ў Петраградзе. Адрачэнне Мікалая II ад пасаду. Красавіцкі І Чэрвеньская Крызіс улады. Выступленьня генерал Карнілава. Версія "нямецкага фінансавання" ревалюцыі.
Краткое сожержание материала:

Размещено на

ЗМЕСТ

УВОДЗІНЫ

1. Лютаўскай рэвалюцыі

1.1 Прычыны і перадумовы РЭВАЛЮЦЫІ: ЭКАНАМІЧНЫЯ, ПАЛІТЫЧНЫЯ, САЦЫЯЛЬНЫЯ

1.2 Рэвалюцыйныя падзеі ЛЮТАГА 1917 года ў Петраградзе

1.3 АДУКАЦЫЯ НОВЫХ ОРГАНАЎ УЛАДЫ

1.4 Адрачэнне МІКАЛАЯ II ад пасаду

1.5 Двоеўладдзе

1.6 НАЦЫЯНАЛЬНЫ ПЫТАННЕ ПАСЛЯ ЛЮТАГА

2. РАСІЯ вясной-летам 1917 ГОДА

2.1 ПАЛІТЫЧНЫЯ ПАРТЫІ ПАСЛЯ ЛЮТАГА

2.2 "Красавіцкі тэза"

2.3 Красавіцкі І Чэрвеньская Крызіс улады

2.4 Ліпеньскі Крызіс улады. ДЗЯРЖАЎНАЕ Нарада

2.5 выступленьня генерал Карнілава

3. КАСТРЫЧНІЦКАЯ РЭВАЛЮЦЫЯ

3.1 АПОШНІ этап крызісу ЎЛАДЫ

3.2 САЦЫЯЛЬНА-ЭКАНАМІЧНАЯ СІТУАЦЫЯ

3.3 ПАДРЫХТОЎКА І ПРАВЯДЗЕННЕ ўзброенага паўстання ў Петраградзе

3.4 II з'езд Саветаў. Дэкрэт аб СВЕЦЕ, ЎЛАДЫ І ЗЯМЛІ

3.5 УСТАЛЯВАННЕ НОВАЙ ЎЛАДЫ У МАСКВЕ І НА МЕСЦАХ

4. ВЕРСІЯ "НЯМЕЦКАГА ФІНАНСАВАННЯ" РЭВАЛЮЦЫІ

ЗАКЛЮЧЭННЕ

Спіс выкарыстанай літаратуры

УВОДЗІНЫ

Па сваёй сутнасці гісторыя Расіі з'яўляецца адной з самых багатых і разнастайных на падзеі ва ўсім свеце. Бо якая краіна, такая ў яе і гісторыя. Гэта пры тым, што яшчэ шмат чаго застаецца нявывучанымі, шмат што наогул невядома. Аднак пры ўсім велічы, гісторыя Расіі таксама адна з самых трагічных у свеце. У кожным перыядзе гісторыі нашай краіны адбываліся сумныя, часам цяжкія па сваіх наступствах, часам страшныя падзеі. Немалая колькасць такіх здарылася ў XX стагоддзі, асабліва ў першай яго палове, стагоддзі, які стаў цяжкім не толькі для нашай краіны, але практычна і для ўсёй Еўропы.

Змест тэмы дадзенай працы як раз ўяўляе сабой серыю трагічных падзей, якія адбыліся ў Расіі ў першай чвэрці XX стагоддзя, у 1917 годзе. Гэтымі падзеямі з'яўляюцца дзве рэвалюцыі (а таксама ўсе шматлікія з'явы, звязаныя з імі), якія здарыліся ў лютым і кастрычніку 1917 года і атрымалі ў часы Савецкага Саюза назвы буржуазна-дэмакратычнай і сацыялістычнай рэвалюцый адпаведна. Гэтыя падзеі адбыліся за даволі кароткі прамежак часу (па сутнасці, кастрычніцкая рэвалюцыя стала вынікам лютаўскай), але прынеслі ў краіну каласальныя змены, ажыццявілі радыкальны пераварот за ўсё, што стваралася да гэтага некалькімі стагоддзямі. Расійская імперыя перастала існаваць, і краіна пачала будавацца па-новаму.

Ацэнак ўсім гэтым падзеям існуе велізарная колькасць: для адных гэта нацыянальная катастрофа, якая прывяла да Грамадзянскай вайне і ўсталяванню ў Расіі таталітарнай сістэмы праўлення (альбо, наадварот, да гібелі Вялікай Расеі як імперыі); для іншых - найвялікшая прагрэсіўнае падзея ў гісторыі чалавецтва, які аказаў велізарны ўплыў на ўвесь свет, а Расіі дазволіла абраць некапіталістычным шлях развіцця, ліквідаваць феадальныя перажыткі і непасрэдна ў 1917 годзе хутчэй за які выратаваў яе ад катастрофы. Паміж гэтымі крайнімі кропкамі гледжання ёсць і мноства прамежкавых.

Таму мэтай і задачамі дадзенай працы адпаведна з'яўляецца неабходнасць разгледзець і апісаць асноўныя падзеі, звязаныя з гэтым перыядам; даць ім аб'ектыўную ацэнку і зрабіць высновы аб дадзеным перыядзе ў гісторыі Расіі і яго наступствах з пункту гледжання агульнай, распаўсюджанай версіі дзвюх рэвалюцый 1917 года.

1. Лютаўскай рэвалюцыі

1.1 ПРЫЧЫНЫ І ПЕРАДУМОВЫ РЭВАЛЮЦЫІ: ЭКАНАМІЧНЫЯ, ПАЛІТЫЧНЫЯ, САЦЫЯЛЬНЫЯ

лютаўская кастрычніцкая рэвалюцыя

Рэвалюцыя ў лютым 1917 года стала следствам сістэмнага крызісу расійскай імперскай дзяржаўнасці ў пачатку XX стагоддзя. Таксама важную ролю адыгрывала ня завяршэнне працэсу трансфармацыі Расійскай імперыі ў канстытуцыйную манархію еўрапейскага ўзору, працэс пачаты маніфестам 17 кастрычніка 1905 г., а менавіта: адсутнасць у грамадства магчымасці ўплываць на ўладу - абмежаванасць магчымасцяў Дзяржаўнай думы і непадкантрольнага ўрада (і ў той жа час абмежаванасць паўнамоцтваў урада). Натуральна узмацняўся крызіс імператарскай улады.

У гэтых умовах палітыка не магла выказваць інтарэсы не тое што большасці, але і колькі-небудзь значнай часткі насельніцтва, што і выклікала стыхійны незадаволенасць, а абмежаванні на публічнае выказванне пратэсту прывялі да радыкалізацыі нават парламенцкай апазіцыі.

Таксама Лютаўская рэвалюцыя з'явілася следствам няўдач рускага ўрада ў ходзе Першай сусветнай вайны. Але не вайна з'явілася прычынай ўсіх супярэчнасцяў, якія былі тады ў Расеі, вайна іх агаліла і паскорыла падзенне царызму. Вайна фарсіравала крызіс самадзяржаўнай ладу.

За 2,5 гады вайны ў Расеі змянілася 4 старшыні Савета міністраў, 6 міністраў унутраных спраў, 4 міністра ваенных спраў, 4 міністра юстыцыі, 4 міністра земляробства, 3 міністра замежных спраў. З міністраў, якія перажылі ў гэты перыяд "міністэрскую чахарду" можна адзначыць толькі дваіх: марскога - адмірала І.К. Грыгаровіча (1911-1917) і міністра фінансаў - П.Л. Барка (1914-1917).

лютаўская кастрычніцкая рэвалюцыя расія

Вайна ўразіла сістэму гаспадарчых сувязяў - перш за ўсё, паміж горадам і вёскай. У краіне абвастрылася становішча з харчаваннем, рашэнне аб увядзенні "продразверстка" не выправіла становішча. Кошты імкліва раслі (да канцы 1916 года - больш чым у тры разы ў параўнанні з даваенным часам), апярэджваючы рост даходаў насельніцтва. Вышэйшая дзяржаўная ўлада апынулася таксама дыскрэдытавана ланцугом скандалаў вакол Г.Е. Распуціна і яго акружэння, якіх называлі тады "цёмнымі сіламі". Да 1916 абурэнне распутинщиной дасягнула ўжо расійскіх узброеных сіл - як афіцэрства, так і ніжніх чыноў. Аднак, па многіх версіях, скандалы, звязаныя з Распуціным, маглі з'яўляцца чыстай вады фальсіфікацыямі. Але ўсё ж фатальныя памылкі цара ў спалучэнні з стратай даверу да царскай улады прывялі яе да палітычнай ізаляцыі, а наяўнасць актыўнай апазіцыі стварылі спрыяльную глебу для палітычнай рэвалюцыі. Шырока распаўсюдзіліся чуткі пра здраду, пракраліся на вяршыню ўлады; галоўнай здрадніцай грамадская думка лічыла імператрыцу Аляксандру Фёдараўну.

Мікалай II дасягнуў мяжы адчужэння не толькі ад расійскага грамадства ў цэлым, але і ад царквы і яе вышэйшага кіраўніцтва. Напярэдадні Лютаўскай рэвалюцыі нават заўсёды паслухмяны Сінод адмовіў у выпуску звароту да народу ў падтрымку цара і дынастыі.

За некалькі дзён да рэвалюцыі ў Расеі на фоне вострага харчовага крызісу паглыбіўся палітычны крызіс. Упершыню Дзяржаўная Дума выступіла з патрабаваннямі адстаўкі царскага ўрада, гэта патрабаванне было падтрымана Дзяржаўным Саветам.

Палітычны крызіс нарастаў. Ціск з боку аб'яднанай апазіцыі Імператару і яго ўраду ўзмацнялася. Усё гэта азначала набліжэнне радыкальных дзеянняў, у тым ліку і з боку народа.

1.2 РЭВАЛЮЦЫЙНЫЯ ПАДЗЕІ ЛЮТАГА 1917 ГОДА Ў ПЕТРАГРАДЗЕ

У пачатку 1917 грамадства стала выказваць сваю незадаволенасць існуючым становішчам у краіне ў адкрытай сілавы форме. Сітуацыя стала небяспечнай. Асабліва неспакойна было ў Петраградзе. Лютаўскія падзеі 1917 года ў сталіцы з'явіліся пачаткам рэвалюцыйнага руху. Чашу цярпення жыхароў перапоўнілі перабоі ў харчовым забеспячэнні. У некаторых раёнах горада людзі сталі граміць крамы і магазины.18 лютага пачалася забастоўка на Путиловском заводзе. У адказ на патрабаванні павысіць заработную плату адміністрацыя абвясціла аб закрыцці вытворчасці. Больш за 30 тыс. рабочых апынуліся без сродкаў да існавання. Гэта рашэнне паслужыла падставай для масавых выступаў у сталіцы.

22 лютага Мікалай II з'яжджае з Петраграда ў Магілёў у Стаўку Вярхоўнага Галоўнакамандуючага расійскай арміяй у Першай сусветнай вайне.

Люты 23 калону дэманстрантаў ўзначалілі жанчыны, якія патрабавалі хлеба і вяртання мужчын з фронту.

25 лютага камандуючы Петраградскі вайскоўцам акругай генерал-лейтэнант C. C. Хабалов абвясціў насельніцтву горада аб сваім распараджэнні войскам здушыць выступу ў Петраградзе сілай зброі "для пасялення парадку ў сталіцы". У сувязі з гэтым эканамічныя забастоўкі перараслі ва ўсеагульную палітычную стачку, якая праходзіла пад лёзунгамі "Далоў царызм!", "Далоў вайну!". У ёй удзельнічалі больш за 300 тыс. чалавек.

У Петраградзе раздаліся першыя стрэлы:

* падпаручнік Фінляндскага палка застрэліў рабочага на люлькі заводзе Васільеўскім выспы;

* быў забіты прыстаў на Знаменская плошчы каля 3-х гадзін дня;

* параненыя полицмейстер і некалькі іншых паліцэйскіх чыноў. У жандараў кідалі ручныя гранаты, петарды і бутэлькі;

* Войскі праяўлялі пасіўнасць ў дачыненні да дзеянняў паліцыі;

* У дзявятай гадзіне вечара каля капліцы Гасцінага Двара стралялі з рэвальвера ў кавалерыйскі атрад вучэбнай каманды 9. Запаснога палка. У адказ на стрэлы з натоўпу кавалерысты спешыліся і адкрылі агонь паблізу Гасцінага двара па натоўпе, прычым апынуліся забітыя і параненыя.

25 лютага Мікалай II з Стаўкі ў Магілёве адправіў камандуючаму Петраградскі вайскоўцам акругай тэлеграму: "Загадваю заўтра ж спыніць у сталіцы беспарадкі!"

26 Люты Мікалай II на два месяцы распусціў Дзяржаўную думу. Вядомыя члены Дзярждумы, уключаючы кіраўнікоў аб'яднанай апазіцыі, прынялі раш...