Другая Балканская вайна

Перадумовы ўзброенага канфлікту, палітыка Аўстра-Венгрыі і Германіі на Балканах. Першая Балканская вайна і лонданская мірная канферэнцыя. Ход ўзброенага канфлікту, яго разгортванне, роль і месце ў гісторыі Балканскіх краін. Бухарэсцкай мірны дагавор.
Краткое сожержание материала:

Размещено на

Размещено на

Курсавая праца

на тэму:

Другая Балканская вайна

Змест

Увядзенне

1. Перадумовы ўзброенага канфлікту

2. Ход ўзброенага канфлікту

3. Параза Балгарыі. Бухарэсцкай мірны дагавор 1913 г

Заключэнне

Спіс выкарыстанай літаратуры

Увядзенне

Прайграванне гісторыі кожнай краіны патрабуе вялікіх намаганняў многіх навукоўцаў як ва Ўкраіне, так і за яе межамі. Для аднаўлення і разгортвання гістарычнага даследаванні ў Украіне, мэтазгодна выкарыстоўваць вопыт і дасягненні айчынных даследчыкаў, якія на працягу дзесяцігоддзяў рыхтавалі навуковыя выданні, а таксама крытычна пераасэнсавалі спадчына замежных гісторыкаў. Гэта датычыцца кровапралітнай, братазабойчай Другі Балканскай вайны.

Некаторая частка навуковых матэрыялаў аб гэтай гістарычнай падзеі патрабуе істотнага перагляду метадалагічных асноў і ідэалагічных пазіцый, з якіх у свой час разглядалася ролю і месца гэтай падзеі ў гістарычным працэсе Балканскіх краін. Нам неабходна прааналізаваць тэарэтычныя і метадалагічныя падыходы, што трэба для глыбокага і ўсебаковага вывучэння гістарычнага падзеі як у айчыннай, так і ў замежнай гістарыяграфіі і тагачаснай публіцыстыцы. У гэтым аўтар бачыць актуальнасць і навізну праблемы. Актуальным застаецца і імкненне да выяўлення тых ці іншых малавядомых старонак дадзенага ўзброенага канфлікту, ўключэння іх у комплекс фактаў, падзей і з'яў, якія характарызуюць дадзенае падзея. Гэтага патрабуе і'' апісальны'' напрамкі дадзенай курсавой працы, дзе акцэнтуецца, у першую чаргу, роля падзеі ў гісторыі. Гэта з'яўляецца адным з метадалагічных фактараў дадзенай працы, які разам з гісторыка-крытычным аналізам, параўнальны падыходам ў кантэксце гісторыка-цывілізацыйнага бачання гісторыі складае метадалагічныя асновы курсавой працы.

Улічваючы актуальнасць і параўнальна дастатковую вывучанасць дадзенай праблемы, у якасці аб'екта даследавання было абрана Балгарыю, Грэцыю, Румынію, Турцыю, Сербію ў перыяд Другой Балканскай вайны.

Прадметам дадзенай курсавой працы сталі асаблівасці прычын ўзброенага канфлікту і яго разгортванне, роля і месца ў гісторыі Балканскіх краін.

Мэта працы складаецца ў вывучэнні гістарычных працэсаў і заканамернасцей, якія мелі месца ў пэўным перыядзе гісторыі Балкан, якія выявіліся ў разгортванні ўзброенай барацьбы і тэрытарыяльных спрэчках.

Для дасягнення мэты быў вызначаны шэраг задач, сутнасць якіх трэба раскрыць пры азнаямленні з матэрыяламі па гэтай тэме: прааналізаваць палітыку Габсбургаў на Балканах, вызначыць уплыў Аўстра-Венгрыі і Германіі на развіццё асобных краін Балканскага паўвострава (Балгарыі, Сербіі, Грэцыі), крытычна пераасэнсаваць мэты ўзброенага канфлікту, скласці больш поўную і аб'ектыўную карціну праходжання ўзброенага канфлікту.

Улічваючы аб'ёмнасць курсавой працы, прадметы доследнай праблемы, вырашана засяродзіць увагу на рашэнне такіх задач даследаванні:

перадумовы ўзброенага канфлікту;

пачатак і ход Другой Балканскай вайны;

паразу Балгарыі і наступствы вайны на Балканах.

Крыніцамі да курсавой працы ёсць дакументы Лонданскай мірнай канферэнцыі, Бухарэсцкай і Канстанцінопальскі мірныя дагаворы, творы сучаснікаў дадзенага падзеі (Ленін, Сталін), матэрыялы публіцыстычнага выдання'' Работническы веснік'' за сакавік-ліпень 1913

Храналагічныя рамкі курсавой працы ахопліваюць перыяд ад 29 чэрвеня па 30 ліпеня 1913 г.

Навуковая навізна даследаванні заключаецца ў тым, што ўпершыню мы спрабуем зрабіць комплексны аналіз дадзенага ўзброенага канфлікту на аснове наяўнага крыніца-гістарыяграфічнай матэрыялу, пазбавіцца ідэалагічных адзнак, якія панавалі ў савецкай гістарыяграфіі ў поглядах на дадзены узброены канфлікт.

Тэарэтычнае значэнне працы ў тым, што пашыраецца і паглыбляюцца навуковыя веды аб характары гістарычных падзей на Балканах напярэдадні Першай сусветнай вайны, месца і роля Балканскіх войнаў у фарміраванні і развіцці нацыянальных дзяржаў.

Практычнае значэнне курсавой працы заключаецца ў тым, што яе матэрыял можа выкарыстоўвацца падчас вучэбна-выхаваўчага працэсу ў ВНУ, у навуковай працы студэнтаў падчас праходжання розных прафесійных практык (у школах, каледжах, вучылішчах, тэхнікумах).

Структура курсавой працы традыцыйная. Яна складаецца са зместу, увядзення, трох кіраўнікоў, спісу выкарыстанай літаратуры.

1. Перадумовы ўзброенага канфлікту

балканская вайна гісторыя

Падпісанне англа-рускага пагаднення ў 1907 годзе азначала канчатковы раскол Еўропы на два варожых лагера. Супярэчнасці паміж Антантай і аўстра-германскім блокам паглыбляецца. Адначасова рэзка ўзмацняецца агрэсіўная палітыка аўстра-германскага блока на Балканах. Аўстра-Венгрыя, падтрымоўваная Германіяй, скарысталася младатурэцкай пераваротам для таго, каб анэксаваць Боснію і Герцовину, якія былі да гэтага толькі ў часавай аўстрыйскай акупацыі.

Анэксаваў ў 1908 годзе Боснію і Герцагавіну, Аўстра-Венгрыя рыхтуецца да нападу на ў Сербію. Стваральнікам і натхняльнікам гэтага плана быў начальнік аўстрыйскага генеральнага штаба Конрад фон Гетцендорф.

Небяспека, які пагражаў Балканскім дзяржавам з боку Аўстра-Венгрыі, якую падтрымлівала Германія, была адной з прычын Балканскага саюза. Балканскі саюз быў накіраваны як супраць Турцыі, так і супраць аўстра-германскай агрэсіі. Перамовы аб стварэнні саюза, што пачаліся ў 1911 годзе і скончыліся ў пачатку лета 1912 года выклікалі узмоцненую трывогу і непакой ў Аўстра-Венгрыі і Германіі. Іх намаганні накіраваны на тое, каб перашкодзіць стварэнню Балканскага саюза.

Аўстра-германскі блок выкарыстоўвае ўсе сродкі ўплыву, каб не дапусціць удзелу Балгарыі ў Балканскім саюзе. Спробы адарваць Балгарыю ад Балканскага саюза, пасварыць яе з саюзнікамі і ў першую чаргу з Сербіяй, працягваліся і далей. Аналагічныя спробы распальвання варожасці былі таксама паміж Чарнагорыяй і Сербіяй з-за абяцанні Чарнагорыі тэрытарыяльных кампенсацый за кошт Сербіі. Так, у верасні 1911 года, падчас сустрэчы чарнагорскага міністра замежных спраў Грегорвича з аўстра-венгерскім міністрам замежных спраў Эренталя апошні заявіў: "Калі Чарнагорыя будзе ісці бок аб бок з Аўстра-Венгрыяй, то чарнагорская тэрыторыя ў хуткім будучыні атрымае значны прырост ". Уплыў на Чарнагорыю ў такім жа духу працягваўся і далей. Але перашкодзіць стварэнню і сумеснаму выступу Балканскага саюза аўстра-германскім блокам не ўдалося.

Падзеі, якія развярнуліся на Балканах, выклікаюць трывогу ў кіруючых колах Аўстра-Венгрыі. У сувязі з гэтым у етом 1912 ўзмацняюцца ваенныя падрыхтоўкі Аўстра-Венгрыі на сербскай мяжы.

Абвастрэнне Балканскага пытання праходзіць у абстаноўцы далейшага ўзмацнення класавай барацьбы і нацыянальных супярэчнасцяў у краіне. У Венгрыі барацьба за ўсеагульнае выбарчае права дасягнула крайняй вастрыні. У траўні 1912 ў Будапешце абвешчана ўсеагульная забастоўка, на вуліцах ўзводзіліся барыкады. Супраць працоўных ўрад паслала войскі. Надзвычай напружаным было становішча ў Харватыі і Славеніі. Увесну 1912 сюды быў прызначаны ўрадавы камісар з надзвычайнымі правамоцтвы П.Цувай, які распускае ландтаг, уводзіць строгія цэнзурныя правілы, спыняе дзеянне законаў, якія забяспечваюць свабоду саюзаў і сходаў, пачынаецца хваля арыштаў.

У ліпені 1912 гэтага ж Цуваю было загадана прыняць шэраг мер да абмежавання паступлення дэмакратычных славянскіх элементаў у сярэднія навучальныя ўстановы і ў вышэйшую школу ў Аграм (Заграбе).

Палітыка Цувая выклікала ўсеагульнае абурэнне. На яго быў арганізаваны замах. Адзін з абвінавачаных у замаху, студэнт Юхич, быў прысуджаны да смяротнага пакарання.

Шэраг рэпрэсій падводзіліся славянскіх культурных і спартыўных арганізацый - "Саюз сокалаў", "Асвета", "пабрацімства", "Культурная аб'яднанне паўднёвых славян" і інш. Рэпрэсіі толькі ўзмацнілі нацыянальна-вызваленчы рух у Аўстра-Венгерскай імперыі. Улетку 1912 падчас спартыўнага свята ў Празе адбываліся сутыкненні паміж членамі саюза "Сокал" і нямецкімі студэнтамі-нацыяналістамі. Асцерагаючыся, што далейшае развіццё падзей на Балканах прывядзе да новага абвастрэння сацыяльных і нацыянальных супярэчнасцяў у краіне, аўстра-венгерская дыпламатыя робіць новыя крокі да таго, каб парушыць Балканскі саюз.

Асабліва ўзмоцнена апрацоўваецца Балгарыя. З гэтай мэтай было выкарыстана 25-годдзе з дня абвяшчэння Фердынанда балгарскім царом. Аўстрыйская прэса ўсяляк падкрэслівае, што Фердынанд - аўстрыйскі афіцэр, што дзякуючы яму Балгарыя "квітнее" і заняла важнае месца ў гісторыі. У канцы жніўня міністэрства замежных спраў Бертольд адправіўся з візітам у Румыніі з мэтай накіраваць яе супраць Балканскага саюза. Ствараецца пагроза Балгарыі з боку Румыніі па Добруджу, на якую апошняя прэтэндавала.

У гэтай напружанай абстаноўцы ў другой палове верасня праходзіць пасяджэнне аўстрыйскай і венгерскай дэлегацый, дзе абмяркоўваецца новы ваенны закон, які прадугледжвае значнае павелічэнне асігнаванняў на ваенныя патрэбы. Размовы пра ваенна-марскога бюджэту адбываецца ў вельмі бурнай абстаноўцы.

Пры абмеркаванні ваенных асігнаванняў шэраг апазіцыйных дэпута...