Студенческий сайт КФУ - ex ТНУ » Учебный раздел » Учебные файлы »История

Аграрная развіццё Германіі напярэдадні сялянскай вайны (1524-1525гг.)

Тип: курсовая работа
Категория: История
Скачать
Купить
Гісторыя Еўропы эпохі Сярэднявечча. Развіццё прадукцыйных сіл у сельскай гаспадарцы Германіі. Сацыяльнае становішча нямецкага сялянства ў канцы ХV - ў пачатку XVI стагоддзя. Сялянскія бунты як праява незадаволенасьці феадальнымі адносінамі ў сяле.
Краткое сожержание материала:

Размещено на

Аграрная РАЗВІЦЦЁ ГЕРМАНІІ напярэдадні сялянскай вайны

(1524-1525 ГГ.)

Актуальнасць даследавання

Для гісторыі Еўропы эпохі Сярэднявечча вялікае значэнне мае Рэфармацыя і Вялікая сялянская вайна ў Германіі. Гэтыя падзеі адзначылі сабой першыя прыкметы зараджэння антыфеадальныя настрояў у тагачасным грамадстве. Гэта былі першыя прыкметы буржуазных рэвалюцый у Еўропе позняга часу. Менавіта супярэчнасці ў аграрным развіцці Германіі канца XV ??- пачатку XVI стст. даюць штуршок для далейшага обуржуазивание грамадства.

Што ж уяўляла сабой Германія ў згаданы намі перыяд? Якое ж было яе аграрнае развіццё? Чаму сялянства стала рухаючай сілай для змены грамадскай структуры? Адказы на ўсе гэтыя пытанні павінна даць тэма нашай курсавой працы "аграрнае развіццё Германіі напярэдадні Сялянскай вайны (1524-1525 гг)".

Гістарыяграфія праблемы.

Падрабязную інфармацыю па доследнай праблематыцы мы чэрпаем з манаграфічны літаратуры. На жаль, такога не шмат. Гэта толькі дапрацоўкі А.И.Неусихина "Праблемы еўрапейскага феадалізму" [16], М.М.Смирина "Нарысы гісторыі палітычнай барацьбы ў Германіі перад Рэфармацыяй" [19], а таксама зборнік "Сацыяльныя адносіны і палітычная барацьба ў Германіі (XI- ХVИ стст.) "[20].

Але найбольш удала і шырока даследавана праблематыка паказана ў працах даследчыкаў В.Е.Майера ("Сялянства Германіі ў эпоху позняга феадалізму") [14] і В.А.Ермолаева ("Сялянскае рух у Германіі перад Рэфармацыяй") [3].

Важныя таксама артыкулы аўтараў-даследчыкаў, змешчаныя ў спецыяльных гістарычных часопісах і зборніках прац - "Сярэднія стагоддзі" і "Пытанні гісторыі". У прыватнасці, гэта артыкулы гісторыкаў А.А.Луковцева [11, 12], М.И.Левина [10], А.А.Евдокимова [2], Н.В.Савина [18], Ю.К.Некрасова [15 ], В.Е.Майера [13].

Пры напісанні працы была выкарыстана і літаратура агульнага і падручніка характару. Гэта "Сусветная гісторыя ў 24-х тамах" [1], "Гісторыя Еўропы ў 8-мі тамах" [8], падручнікі О.Иегера "Гісторыя сярэдніх вякоў" [4], С.Д.Сказкина "Гісторыя сярэдніх стагоддзяў" [6] і "Гісторыя сярэдніх вякоў" пад рэдакцыяй Колесницького [5].

Аб'ектам нашай курсавой працы выступае феодализоване сельская гаспадарка і сельскія стану Германіі канца XV ??- пачатку XVI стагоддзя.

Прадметам даследавання з'яўляецца аграрнае развіццё нямецкіх земляў у згаданы намі перыяд і сялянскія выступленні супраць засілля феадальных парадкаў.

Мэтай курсавога спадчыны з'яўляецца паказаць асаблівасці развіцця сельскай гаспадаркі, умовы працы сялян і іх супраціў ўзмацненню феадалізацыі супольнасці ў Германіі напярэдадні Сялянскай вайны 1524-1525 гадоў.

Пазначаная мэта канкрэтызуецца ў наступных задачах:

паказаць асаблівасці развіцця прадукцыйных сіл у сельскай гаспадарцы Германіі;

даследаваць сацыяльнае становішча нямецкага сялянства ў канцы ХV - пачатку ХVI стагоддзя;

ахарактарызаваць сацыяльнае расслаенне сялянства Германіі ў гэты ж перыяд;

даць кароткі аналіз сялянскім феадальныя павіннасці і падатках;

асвятліць сялянскія бунты перад Сялянскай вайной у Германіі 1524-1525 гг

Матэрыялы дадзенай курсавой працы могуць быць выкарыстаны на ўроках гісторыі сярэдніх вякоў (7 клас) у агульнаадукацыйных школах, навучальных установах новага тыпу - гімназіях, каледжах, ліцэях і г.д., а таксама ў рабоце школьнага гістарычнага гуртка.

еўропа сярэднявечча германія феадальні

Раздзел I Развіццё прадукцыйных сіл у сельскай гаспадарцы Германіі

Пры ўсёй імклівасці ўздыму гарадоў і бюргерства, размах дзейнасці купецкіх кампаній і гандлёва-прамысловых фірмаў сельская гаспадарка і дробнае рамеснае вытворчасць нават у найбольш прамыслова развітых раёнах у гэты час заставалася асновай эканомікі, а сялянства - асноўны працуюць і эксплуатуецца класам. Амаль 90% насельніцтва пражывала ў вёсках і маленькіх мястэчках, дзе сельскагаспадарчыя заняткі іх жыхароў звычайна былі найважнейшым крыніцай існавання. Рэнты з сялянскіх гаспадарак складалі аснову дабрабыту і сацыяльнага статусу свецкіх і царкоўных феадальных сеньёраў і былі важнай часткай даходаў гарадскога патрициата. Нямецкая вёска не застаўся ў баку ад гаспадарчага ўздыму, якім з канца XVст. былі ахоплены ня аграрныя сферы эканомікі. Уздым гэты не быў гэтак прыкметным у галіне развіцця прылад працы і агрикультуры; формы яго праявы, рытм і сацыяльныя наступствы былі іншымі, чым у горадзе .

Да пачатку XVI ст. былі пераадоленыя наступствы зацяжны, ўзыходзячай яшчэ да другой палове XIV ст. крызісу. Канец XV - пачатак XVII стст. - Перыяд спрыяльнай рынкавай кан'юнктуры, імклівага росту коштаў на прадукцыю сельскай гаспадаркі. Рост цэнаў на прадметы першай неабходнасці апярэджваў рост коштаў на рамесныя вырабы, агульная іх рост пераўзыходзіла рост аплаты працы, спрыяючы агалечваньню эканамічна слабых рамесных і сялянскіх гаспадарак і наёмных работнікаў. Прагрэс прадукцыйных сіл у сельскай гаспадарцы найбольш ярка выяўляўся ў новай хвалі ўнутранай каланізацыі, пашырэнні плошчы апрацоўваемых угоддзяў за кошт асушэння забалочаных глебаў у паўночных раёнах, раскорчевки ў лясістых раёнах Шваба, Верхняй Баварыі, Вестфаліі, больш інтэнсіўнага выкарыстання зямель у непасрэднай блізкасці і ў далёкай акрузе гарадоў (Рэйнскую вобласць, Цюрынгія, Саксонія, Вестфалія і інш.). Засноўваліся новыя вёскі ў абласцях горных распрацовак і засяроджванне плавільнага вытворчасці ў Ерцгебирзи і Цюрынгіі, засяляліся зноўку, пашыраліся перш за закінутыя землі або тыя, обезлюдевшие падчас эпідэмій і галадовак вёскі, зноў засявалася пусткі [19, 50].

Прагрэс быў звязаны з паглыбленнем спецыялізацыі, інтэнсіфікацыяй сельскагаспадарчай вытворчасці і ростам яго таварнасці. Гэта мела як следства змена аграрнага ландшафту, ўскладненне структуры сельскай гаспадаркі асобных рэгіёнаў. Ужо да сярэдзіны XV ст. цалкам пазначыліся адрозненні нямецкіх земляў у арыентацыі іх сельскагаспадарчай вытворчасці. Усходняя і Паўночна-Усходняя Германія, Заельбья - вобласць каланізацыі, урадлівых глеб, ворнага земляробства. Збожжавая гаспадарка Заельбья не толькі пастаўляла хлебам свае гарады, але праз Ганзы рана ўключаўся ў экспартную гандаль збожжам з краінамі Паўночнай і Паўночна-Заходняй Еўропы. Збожжавая гаспадарка ў спалучэнні з дробным жывёлагадоўляй было характэрна і для заходніх, і для цэнтральных абласцей "старой" Германіі (Вестфалія, Цюрынгія, Саксонія, Франкония). Наадварот, на поўдні і паўднёвым-захадзе збожжавыя былі рана пасунуты больш даходнымі тэхнічнымі культурамі (Вайда, кап, шафран), вінаградарства, жывёлагадоўляй. Раённая спецыялізацыя ўзмацняецца і пагаршаецца працягу XVI ст. адначасова з умацаваннем надрегиональных гаспадарчых сувязей, што нярэдка прыводзіла да перагрупоўкі сельскагаспадарчых культур і заняткаў у асобных абласцях - Вестфаліі, Ніжняй Саксоніі, Цюрынгіі, Гессена, дзе Вайда і лён, агародныя культуры пацяснілі збожжавыя. Нават Заельбьи разам з пашырэннем пасеваў пад жыта - асноўную экспартную культуру - узнікаюць зоны таварнага вытворчасці лёну: лён з Прусіі і Вестфаліі лічыўся лепшым [13, 294].

Цэлыя раёны Германіі жылі за кошт разьвядзеньне жывёлы (вобласць маршаў паміж Фрысландыі і Ейдерштедтом, села Ландсхут). Попыт на мяса, малочныя прадукты і воўну стымуляваў таварнае жывёлагадоўля, асабліва авечкагадоўля, паблізу буйных гарадоў у Рэйнскай вобласці, па Майну, Дунаі, Эльбе і інш. Для кёльнскі суконшчык экспарцёраў вырошчваліся Вайда на ўрадлівых землях Ніжняга Рэйна, у Вестфаліі, Ніжняй Саксоніі, Цюрынгіі; экспартная Піваварства патрабавалася ў развядзенні хмеля на вялікіх плошчах [8, 78].

Так, эканамічны рост, рост коштаў і попыту на прадукцыю сельскай гаспадаркі спрыялі развіццю таварна-грашовых адносін у вёсцы і прыцягненню сялянскага і памешчыцкага гаспадаркі ў вытворчасць на рынак. Ступень інтэнсіўнасці гэтага працэсу, яго формы і сацыяльныя наступствы шмат у чым вызначаліся пануючай у той ці іншай вобласці сістэмы землекарыстання. Эканамічна моцныя сялянскія гаспадаркі, якія арыентаваліся на рынкавую кан'юнктуру, атрымалі ў пачатку XVI ст. найбольшае распаўсюджванне на захад ад Эльбы, дзе развіццё аграрных адносін працякаў ў рамках сеньёра і вытворчасць асноўнай масы прадукцыі ажыццяўлялася не на панскім дамене, а ў сялянскіх гаспадарках - у Вестфаліі і Ніжняй Саксоніі, Верхняй Шваба, Верхняй Баварыі [8, 78]. Тут пераважала спадчыннае права маярату, што перашкаджала драбненню сялянскіх надзелаў, была распаўсюджаная менерська і сялянская арэнда, роля паншчыны - нязначная. Развіцця гаспадарчай ініцыятывы сялян-арандатараў, спецыялізацыі іх гаспадарак спрыяла распаўсюджванне издольнои арэнды, адкрывала шлях для вызвалення ад феадальнай залежнасці і магчымасці, што стварала, для эвалюцыі феадальнай рэнты ў капіталістычную. Да ліку заможных сельскіх жыхароў належалі таксама ўладальнікі заезных двароў і сяляне, якія займаліся возніцтвам. Цэлыя вёскі жылі за кошт абслугоўвання гандлёвых камунікацый.

Раздзел II Сацыяльнае становішча нямецкага сялянства у канцы ХV - пачатку ХVI стагоддзя

Прыцягненне сялянскага гаспадаркі ў рынкавыя адносіны пагаршала маёмасную і сацыяльную дыферэнцыяцыю ў вёсцы; рос пласт малоземельных і безнадильних сялян. У сёлах Франконии, Цюрынгіі - раёнаў, якія сталі цэнтрамі Сялянскай вайны, - беднякі і паўпэраў складалі 25-30, месцамі да 50% жыхароў. Наёмную працу сельскай беднаты шырока выкарыстоўвалася ўжо ў предреформационные перыяд - у якасці дадатковай працоўнай сілы для палявых работ на панскай дамене і ў заможных сялян-арандатараў; сезонных рабочых, якія най...

Другие файлы:

Устанаўленне і развіццё раннефеадальнай дзяржавы Германіі
Характарыстыка раннефеадальнай дзяржавы ў Германіі, яго ўстанаўленне і развіццё. Раннефеадальная манархія і асаблівасці саслоўнай структуры. Феадальна...

Дзяржава і права Беларусі ў гады Вялікай Айчыннай вайны
Прававыя меры павышэння абароназдольнасці краіны напярэдадні і падчас Вялікай Айчыннай Вайны. Вышэйшыя органы дзяржаўнай улады і кіравання ў гады Вялі...

Новыыя трактоўкі вайны Расіі і Рэчы Паспалітай
Прычыны, якія прывялі да вайны Расіі з Рэччу Паспалітай 1654–1667 гг. Стан Расіі напярэдадні вайны, яе дыпламатычная палітыка, палітыка царызму на аку...

Беларуская эміграцыя ў гады Другой сусветнай вайны
Складаныя міжнародныя абставіны напярэдадні Другой сусветнай вайны. Палітычнае размежаванне эміграцыі. Крызіс беларускай культуры. Нацыянальна-культур...

Знешняя палітыка Вяликабрытаніі пасля Другой сусветнай вайны
Вынікі Другой сусветнай вайны і знешняя палітыка Велікабрытаніі. Развіццё знешнепалітычнага працэсу ў першай палове ХХ стагоддзя як фарміраванне перад...