Miniatury morskie 049 Tajemnice Gibraltaru

Była ciepła, lipcowa noc. Wzdłuż brzegu malowniczej zatoki szła kobieta i choć kształty jej deformowała obszerna peleryna, a twarz tonęła w mroku — w ruchach jej była jakaś elegancja, było coś co kazało się domyślać ciekawej urody. Kobieta szła spiesznie wzdłuż piaszczystej plaży, przystawała co chwila, a po pewnym czasie, widać zmęczona spacerem, siadła na dużym kamieniu i przesuwając paciorki bezgłośnie poruszała wargami. Jednak w jej modlitwie, podobnie jak i w spacerze wzdłuż plaży, był jakiś nerwowy niepokój. Nawet i teraz, kiedy zdawała się wypoczywać, nieustannie spoglądała ku samotnej willi na nadmorskim urwisku, skąd padał na zatokę z otwartego okna jasny blask światła.